26 juni 7 uur later…..

Op 26 juni om één uur ’s nachts overleed mijn schoonvader. Toevallig reden we net een kwartier daarna langs het huis waar hij woonde toen we dat bericht kregen. De nacht werd donkerder en tegen vijf uur ’s morgens gingen we slapen. Onrustig. Na drie uurtjes slapen alweer wakker. Telefoon. Intonatie en tempo van spreken aan de andere kant van de lijn opgeteld bij het vroege tijdstip van bellen waarschuwen me al dat dit geen goed nieuws gesprek is. Dat klopt, want er was prostaat kanker geconstateerd bij mijn beste vriend. Prostaatkanker. Het woord kanker veroorzaakt de meeste vrees. Dat moet je niet hebben, niet krijgen. Niet aan je prostaat en niet op een andere plek. En als je het dan al krijgt aan je prostaat graag na je honderdste! Gezondheid heb je niet voor het kiezen. Je moet een beetje geluk hebben. In sommige gezinnen is er wel heel veel pech en is degene die geluk en pech aan het verdelen is af en toe flink in de war. Het nieuws van die ochtend grijpt me aan en ik ben flink van de leg. Kan ik degene die er over gaat voor deze ene keer toch maar eens leren tellen?