Martin Stam

Zo voelt het. Dat als ik schrijf over grensoverschrijdend gedrag dat ik mij op glad ijs begeef en mijn rondjes rijd (de rondrijders van mijn vader op de foto). Ik heb het dus niet over de werkelijk fantastische prestaties van Irene en Ireen, die mij tot tranen hebben geroerd. Kaarsrecht op de ijzers betraden zij het hoogste podium.

En Marc is daar van afgevallen.
Ongeloof, maar vooral onbegrip. Marc, die ik bewonderde, omdat hij nooit in zijn leven een schwalbe heeft gemaakt. Overtreding na overtreding werd er op hem gemaakt. Hij reageerde altijd emotieloos. Incasseerde, stond op en was pijlsnel op weg naar de het doel. Dat was het enige wat telde.

En dan nu die scheve schaats.
Was de spanning te hoog en zocht hij onstspanning? Nee, geen woordgrappen hier. Was Marc ook hier de emotieloze krijger met alleen maar het hoogste doel voor ogen en daarmee de verbinding met zichzelf en anderen totaal verliezend?

Het probleem lijkt duidelijk in de amusementswereld, in de sportwereld en waarschijnlijk op nog veel meer plekken. De feiten beginnen ook steeds meer te spreken. En nu hoor en lees ik overal al mensen spreken over oplossingen. Maar over de oorzaken van het grensoverschrijdend gedrag lees ik nog niks.

Wat gebeurd er bij al die mannen in hun hoofd en op andere plekken in hun lijf dat ze tot dit onbegrijpelijke grensoverschrijdende gedrag komen?

Quote van mijn buurman: “als je verstand bij je pik zit, zit het niet in je kop. En het kan maar op één plek tegelijk zitten.” Einde citaat.
Ik denk dat er diepergaande analyse nodig is om te begrijpen wat de oorzaken zijn. En pas dan kan je nadenken over oplossingen. Wat zijn volgens jou die bronoorzaken?

Voor de goede orde, het ontbreken van een veilig werkklimaat, is volgens mij geen oorzaak. Maar wel een basisvoorwaarde. Om niet te vallen bij het schaatsen heb je heel glad ijs nodig. De goede techniek van de schaatser maakt het veilig.

Dus, nogmaals, wat is de oorzaak van het ontbreken van de juiste techniek op de werkvloer?

Sinds een paar jaar mag ik één van de externe coaches zijn bij Hero Interim Professionals. Een snelgroeiend, enorm dynamisch, bedrijf in Wognum. Er zijn veel bedrijven die zeggen veel aandacht aan hun medewerkers te besteden. Er zijn niet zo veel bedrijven die dat zo concreet invullen, zoals ze dat bij HERO Interim Professionals doen.

Onlangs werd ik gefilmd, terwijl ik werd geïnterviewd door Jeroen de Vries, CEO van HERO.
klik hier als je het interview wilt zien.

En als je wilt lezen waarom je zou kunnen overwegen om mij als coach te nemen voor jouw persoonlijke ontwikkeling. Lees dan verder.

Waarom zou je mij als coach moeten kiezen?

Niemand MOET voor mij kiezen. En dat is volgens mij ook één van de kernpunten bij coaching. Niet gericht op wat er allemaal moet, maar juist op wat iemand WIL.

Ik ben enorm blij dat ik mijn lange ervaring in het bedrijfsleven, mijn opleiding en trainingen kan inzetten om een ander een steun in de rug te geven.

En vooral de leiderschap trails die ik mag begeleiden in de wildernis zijn iedere keer ook voor mij zelf weer een enorme verrijking in termen van persoonlijke groei.

Eerlijk gezegd vind ik het lastig om te zeggen waarom iemand mij als coach zou willen. Daarom heb ik het ook gevraagd aan een paar mensen die ik coach, maar ook wat ik spontaan terug gekregen heb.

Iemand zei tegen mij:

Jij verstaat de kunt als geen ander om bij de gedachten, bij de wereld van de ander aan te sluiten en in te zoomen, je weet heel snel de juiste snaar te raken, en ik heb steeds het gevoel dat je vragen, je hulp echt en oprecht zijn. En dat hielp mij enorm om mijn eigen antwoorden te vinden…..

Belangrijkste is volgens mij dat er echte verbinding is, ik zou niet anders kunnen…..
Weer een ander zei:

Het voelde direct goed, het klikt. Ik had het gevoel dat je veel voor mij kon betekenen en dat bleek in de praktijk ook zo te zijn. Je helpt mij om out of the box te denken en stappen te zetten die mij helpen in mijn ontwikkeling

Klanten bedanken mij voor het doorvragen. Vooraf wisten ze niet wat ze te doen hadden, of wat ze echt ten diepste wilde. Na de coaching was dat duidelijk. Er is iets gebeurd wat er nog niet eerder gebeurde

Martin, wat een groot kado heb je mij met jouw coaching, jouw inzichten en kennis gegeven. Wat een geluk had ik dat ik je als coach mocht ontmoeten. Ik heb echt het gevoel dat ik anders nog steeds niet de vinger kon leggen op de ‘zere plek’ van mijn schaduwkant. Ik voel een enorme opluchting. Vanaf hier kan ik weer verder. Je bent geweldig!

Tja, daar word ik dan gewoon stil van…..

En wat ik doe?

Ik vertrouw er 100% op dat de ander zijn of haar eigen vraag en antwoorden heeft.  En ik ben iedere keer weer dankbaar dat ik door door te vragen, door echt in verbinding te zijn, tot de kern kan komen wat de ander nodig heeft.

Dat leidt dan tot een mindset verandering, of dat kan zijn dat er iets wordt geraakt in je hart, maar vaak is het een combinatie van beide, en dat leidt altijd tot concrete stappen die men dan ook gaat zetten.

Wat is het doel van coaching?

Volgens mij is coaching in de kern een ander helpen zichzelf beter te begrijpen. 

Maar het gaat een stap verder, het gaat er om dat je je bewust wordt van jouw onbewuste patronen en vicieuze cirkels. En om je dan te helpen om hele concrete kleine stappen te gaan zetten om die patronen te doorbreken. Dat bewustzijn is het startpunt om verder te groeien.

Voor wie is coaching eigenlijk?

Coaching is wat mij betreft voor iedereen die alles er uit wil halen wat er in zit. Om je volledige potentie te benutten. En iedere keer sta ik dan weer versteld hoe groot dat potentieel is.

Pas na mijn 50e heb ik een versnelling van persoonlijke ontwikkeling gekregen. Onder andere door een geweldige coach. Eerder had ik nog niet de moed om hulp te vragen. Was mijn ego nog te groot.
Maar als je bijvoorbeeld…
– staat voor een groot besluit of keuze die je moet maken
– even niet meer weet wat je echt wil
– te weinig energie hebt om de dingen te doen die je echt wil doen
– werk en prive niet in balans kunt houden
– het gevoel hebt dat je in cirkels blijft lopen…..

Kortom, als je al heel lang het gevoel hebt dat er meer in zit, maar dat het er nog niet uitkomt. Tja dan zou ik zeggen, bel mij gewoon eens op voor een vrijblijvende kennismaking.

Maar als je al helemaal perfect bent, en niets meer te wensen hebt voor je persoonlijke ontwikkeling…..dan natuurlijk niet. Want dan zou het een ‘moetje’ worden en dan zijn we weer terug bij het begin, het gaat er altijd om:

Wat wil jij?

In 2018 ben ik voor de eerste keer op trail geweest in de Alpen en sindsdien ben ik ook als facilitator verbonden aan de foundation for Natural Leadership. Als zodanig heb ik vorig jaar een wildernis trail mogen begeleiden in Afrika en zijn we vorige maand gestart met het faciliteren van een jaargang Natuurlijk Leiderschap.

De jaargang volgt het ritme van de seizoenen. De herfst, waar we nu middenin zitten is het seizoen van loslaten. Maar ook reflecteren waar je nu staat in het leven.

Wat ligt er achter je en waar ben je trots op? Wat zijn nog reflexen en vastgeroeste patronen die je hebben gebracht waar je nu bent, maar je niet verder brengen? De natuur als leermeester, maar we leunen ook op het werk van Joseph Campbell, die de universele levensfases en levensverhalen heeft beschreven in zijn bijzondere boek ‘De reis van de held’.

En volgende jaar juni hebben mijn compagnon Robbert Jansen en ik een nieuwe leiderschapstrail gepland. We gaan dan naar Abruzzo in Italië. De trail is het hoogte- en zwaartepunt van een 4 maanden durend wildernis leiderschap transformatie programma.

Wil je er meer over weten, lees de brochure en bel gerust als je vragen of interesse hebt.

Een trail in de natuur is een belevenis met een enorme impact op persoonlijke groei kan ik inmiddels uit eigen ervaring zeggen.

Hoe bouwen we zo snel mogelijk groepsimmuniteit op wordt er gevraagd. Zodat we niet vatbaar zijn voor het gevreesde virus. Maar immuniteit is niet altijd de oplossing en zeker niet als je wilt veranderen.

Harvard professor Robert Kegan schreef een inspirerend boek ‘Immunity to change’. Een boek die beschrijft hoe we immuun lijken voor persoonlijke verandering. 

En hoe je die immuniteit kan overwinnen en het potentieel van jezelf en je organisatie kan ontsluiten. Verandering is lastig en weerbarstig. Dat weet iedereen. En dat komt vooral, omdat er vaak sprake is van tegengestelde overtuigingen. Competing commitments dus. 

Je wilt wel, maar er is iets wat je tegenhoudt. Je ene voet staat op het gaspedaal en de andere op de rem. En dan kom je dus niet verder.

Welke commitments voeren bij jou van binnen strijd met elkaar?

Waar wil je gas opgeven en welke voet staat er op het rempedaal? 

Persoonlijk heb ik door op deze manier mijn immuniteit bij verandering te onderzoeken een paar persoonlijke doorbraken gerealiseerd. In mindset en gedrag.

Voor mij waren discipline en structuur vaak de achilleshiel, waardoor ik focus verloor.

Ik wilde (‘gas geven op’) focus én flexibiliteit. En werd geremd door de aanname (‘rempedaal’) dat als ik heel gestructureerd werd, daarmee heel star en vreselijk saai zou worden. Inmiddels weet ik beter. Veel meer focus en nog niet saai…..

Wil jij ook meer weten hoe je gas kan geven zonder te remmen? Met plezier ‘zoom’ ik in.

 Neem contact op als je een keer wilt sparren over wat er dan voor jou en je team allemaal mogelijk wordt.

In bijgaand YouTube fragment neemt professor Kegan je inspirerend mee in ‘immunity to change’.

Onze dochter heeft, net als haar vriend, vanwege corona haar werkplek bij ons ingenomen. Drie verschillende soorten business en verschillende karakters nu onder één dak aan het werk.

De verschillen in karakters zijn vaak heel leuk en soms ook ‘rete irritant’. Eigenlijk zoals op de meeste werkplekken waar we samen met anderen werken. En om ervoor te zorgen dat we elkaar na de lockdown nog steeds graag zien heb ik ook op onze thuiswerkplek onze MBTI (Meyer Briggs Type Indicator) voorkeuren, ofwel onze aangeboren karakter voorkeuren besproken.

Dat zorgt dat we met meer begrip naar elkaar kijken. En elkaar daar waar mogelijk de ruimte geven zonder oordeel. Bevind jij je net als ik ook ineens met partner of kind(eren) in een nieuwe thuiswerk situatie? Dan kan inzicht in jullie MBTI voorkeuren je helpen om beter samen en naast elkaar te werken in dezelfde ruimte.

Eén van de vier MBTI dimensies gaat over waar jij energie van krijgt. Is dat veel interactie en veel afleiding? Of liever een stille werkomgeving met ruimte voor concentratie? Juist nu is het van belang om goede balans te houden in je energie.

Wil je ook jouw MBTI voorkeuren weten? Stuur me gerust een DM of laat een reactie achter.

Zoals Rutte al zei “Let een beetje op elkaar.” En dat geldt ook thuis 😉

Sinds een jaar of drie werk ik met de Meyer Briggs Type Indicator (MBTI). Wereldwijd het meest gebruikt instrument om inzicht te krijgen in je aangeboren karakter voorkeuren.

In 1998 maakte ik voor de eerste keer kennis met MBTI en was toen al onder de indruk hoe treffend en hoe herkenbaar ik mezelf leerde kennen. Het gaf inzicht in mijn kwaliteiten, maar ook in mijn valkuilen.

En dat is precies wat ik nu ook merk in teamsessies die ik mag begeleiden. Teamleden herkennen op basis van hun eigen voorkeuren hoe communicatie binnen het team kan worden verbeterd. Hoe het onderling vertrouwen kan worden vergroot. Hoe een bepaalde leiderschapsstijl net wat meer in balans kan worden gebracht. En zo zijn er nog een aantal thema’s te benoemen waar MBTI voor kan worden ingezet.

MBTI is een geweldig middel om de teamfrustraties zoals Lencioni ze heeft beschreven constructief en concreet aan te pakken.

Vandaag daarom ook met veel plezier een verdiepende trainingsdag gevolgd bij The Myer Briggs Company in Amsterdam. En daarmee weer heel veel inspiratie opgedaan om de volgende teamsessie met veel energie en creativiteit te begeleiden.

Mijn voorkeurstype staat op de afbeelding hierboven met bijbehorende kernwoorden. Volgens mij herken je mij daar wel in 😉

Eens per jaar worden de sponsors en vrienden van Spartanen uitgenodigd. Een dank je wel van de club voor hun support. Gisteren mocht ik deze avond inleiden met als thema “Verandering en communicatie”.

De ongeveer 70 aanwezigen nam ik mee in mijn belevenissen als facilitator van wilderness trails en mijn ervaringen als begeleider van grote cultuurveranderingen bij bedrijven en leiderschapsontwikkeling. Interactief was de bedoeling en dat werd het. De aanwezigen gingen met elkaar in gesprek over waarom verandering zo lastig is en wat echt nodig is voor goede communicatie. Eén van de geheimen bij zowel verandering als communicatie is de kunst van echt luisteren.

Luisteren, naar wat er leeft, naar elkaar, naar jezelf. Dat levert bewustwording op en ja, dat is het begin van verandering. Veel gelachen werd er ook. Gelukkig maar. Want verandering kan ook heel leuk zijn.

Wil je meer weten over wat we doen? Zie www.aspirecompany.nl

De intentie zetten op iets wat je diep down al veel langer wenst is veel krachtiger dan ‘moeten stoppen’. Het is een bekend verhaal.

De relaties met de mensen die ik het meeste lief heb te verbeteren en te verdiepen. Met die intentie ergens in het onderbewuste geplant ging ik meedoen aan het ‘experiment’ om de eerste 30 dagen van dit jaar geen alcohol te drinken. Zo’n 45 jaar geleden zal ik mijn eerste biertje gedronken hebben. En alleen bij ‘gelegenheden’ drink ik bier. Maar die gelegenheden zijn er altijd veel geweest, waarbij het tempo hoog lag. En dat heeft me enorm veel plezier opgeleverd. En ja, ook heel vaak een flinke kater. Experimenteren dus met loslaten van patronen en vechten met diepgewortelde overtuigingen.

Het kostte me bijna geen moeite om het in januari vol te houden. Mijn verjaardag werd niet gevierd, dus dat scheelde. Normaal toch een soort van festijn waar Bacchus jaloers op zou zijn. Januari beviel zo goed dat ik februari eraan plakte. 30 dagen werden er zo 58. De introductie van Heineken 0.0 helpt. Toegegeven, niet zo lekker als bier, maar volgens mij was mijn eerste biertje ooit, ruim 45 jaar geleden ook niet echt lekker. En sociaal lijkt de 0.0 ook meer geaccepteerd. De negatieve opmerkingen over mijn overstap zijn zeer beperkt.

Begin maart: carnaval. Ja, ook in West-Friesland. En ja, ik heb 2 dagen bier gedronken, met veel plezier. Maar in een minder hoog tempo dan gewoonlijk. Na het carnaval gelijk gestart met de ‘ik pas’ 40 dagen periode. Verschillende feestjes en cafébezoeken ben ik nu verder.

Ik heb twee keer in de afgelopen maanden de voordelen van minder alcoholgebruik opgeschreven. De lijst wordt steeds langer, maar het belangrijkste is dat het me helpt bij datgene wat ik veel langer wilde en waar ik mijn intentie op had gezet.

Over de nadelen moet ik steeds langer nadenken. De ‘ik pas’ periode zal met gemak worden gehaald en verlengd.Nooit meer alcohol gaat hem niet worden. Maar waarom eigenlijk niet…..?

In juni heb ik deelgenomen aan een trail door de Zwitsere Alpen georganiseerd door de Foundation for Natural Leadership.

Wat een ervaring!

Vijf dagen afgesloten van de buitenwereld. Met tien mensen op pad. Stap voor stap. In elkaars spoor en toch loopt ieder zijn eigen pad. De weg omhoog over gladde sneeuwvlaktes en met stenen bezaaide berghellingen. De weg omhoog, stap voor stap, soms zoekend naar vaste ondergrond, op weg naar de top.

En ondertussen de weg naar binnen vinden.
In stilte.
In gesprek met mezelf.
Genietend van de fantastische vergezichten en immense Alpenreuzen.
Om uiteindelijk op de top van de berg te komen en antwoorden te krijgen op vragen die ik mezelf al langer stelde. Maar ook antwoord op niet gestelde vragen.

Het werd daardoor echt een persoonlijke leiderschapsreis, gefaciliteerd door Robbert Jansen en Edmond Ofner, beiden verbonden aan de Foundation for Natural Leadership. Zij waren de begeleiders bij de reis naar binnen en deden dat geweldig. Iedere stap was veilig.

De berg op werden we begeleid door Claude, de Zwitserse berggids en hij zorgde er voor dat de weg berg op én berg af, ook veilig was.

Bij aankomst in Zwitserland werd ons gevraagd om telefoon, horloge en eventueel andere waardevolle spullen af te geven. Een ritueel om te accentueren dat we vanaf dat moment alle prikkels van buiten ook buiten ons lieten.

Voor mij betekende dit dus  afstand doen van mijn geliefde Apple watch en iPhone X. Ik was thuis al gewaarschuwd: “dat gaat je grote moeite kosten, vijf dagen zonder die apparaten die je leven beïnvloeden…..”.
En toegegeven, de eerste dag was het even wennen, om op ieder moment van stilte in mijn broekzak te voelen dat mijn iPhone daar toch echt niet meer in zat.

Na die gewenning, de ervaring van het volledig opgaan in de bergen, de geweldige natuurkracht van de Alpen, de mooie gesprekken, kwam er een rust in me die ik zelden in mijn leven zo gevoeld en beleefd heb. De tijdloosheid van de dagen, de waarde van het moment, de puurheid van de omgeving had grote impact. Dat gevoel heb ik geborgen en ik kan er bij komen op ieder moment dat ik wil.

Ja, het is waar, dat gevoel is waardevoller dan mijn iPhone.

P.S.:  Interesse om ook een keer mee te gaan of als je meer wilt weten, bel me gerust.

Klik hier voor meer informatie over de foundation for Natural Leadership

Impressie van de trail, 7 minuten, geniet ervan:

Of als je een korte impressie wilt zien van nog geen 2 minuten: