Vandaag was ik chauffeur voor mijn moeder. Ik mocht haar brengen naar haar jongere broer. Broertje dus, want dat blijf je altijd als je jonger bent. Tante Mart en ome Jaap reden ook mee. Naar ome Jan in Nootdorp. Zijn hele leven was hij de dorpskapper en daarmee volgens mij ook psycholoog, cabaretier en bovenal ook filosoof. Een man die ouwehoeren kan. Of liever gezegd kon. Ome Jan was nu stil. Wij, het bezoek, moesten vooral praten en blij zijn.
Twee weken geleden kreeg hij te horen dat zijn dagen zijn geteld. 82 benadrukt ome Jan, ik ben 82 en het was prachtig. Maar wat hij zei en wat hij voelde was naar mijn gevoel niet helemaal in evenwicht. Ome Jan was ome Jan niet meer, want ome Jan was nog nooit zo stil. Een paar boeken over spiritualiteit lagen op tafel. Maar vooral met zijn weinige woorden liet hij merken dat hij bij mij altijd de familiefilosoof zal blijven.
Ome Jan had nog steeds zijn eigen kapperskamertje in huis. Met aan de spiegel, hoe kan het ook anders, een aantal wijsheden en spreuken. Zoals: “Streven naar geluk is niet streven om gelukkig te zijn met nog meer, maar het ontwikkelen van het vermogen om gelukkig te zijn met minder”.
“Blij zijn is goed, leuk zijn niet”, zei ome Jan. Grappig te horen uit de mond van iemand die moppen vertellen tot kunst had verheven. “Maak iedere dag een aantekening”, zei ome Jan tot ons. OK, ome Jan, dit was mijn aantekening van vandaag. Het was goed om bij je op bezoek te zijn!