Mijn tweede fietstocht door de Alpen was zwaarder dan de eerste tocht. Naar m’n gevoel heb ik veertig kilometer geklommen en slechts vijf kilometer gedaald. Het gemiddelde kwam dan ook maar uit op 20 km per uur. Maar was is het prachtig… Wat een uitzicht, wat een natuur en je komt bijna geen kip tegen. Mijn Rabo shirt verraad natuurlijk direct dat ik uit Nederland komt. De begroetende Fransoos zegt heel vriendelijk bonjour. Het Nederlands is dan toch minder chique met hoi of hé!
En jawel, het tweede Nederlandse stel uit Wognum kwamen we tegen in Frankrijk. Nadat we eerst Ruud en Trudy Stam met hun kinderen Ilse en Jelle in Castellane tegen het lijf liepen, kwamen we vanmiddag Evelien van Velsen en Piet met hun drie kinderen tegen in de supermarkt. Twee kindjes al goed zichtbaar en het derde kindje nog verborgen in de moederschoot.
’s Middags nog eens geprobeerd of ik via de slechte wifi verbinding van de camping het net op kan. Neen dus. Maar ik heb geluk. Ik ontmoet Martin Jagt, muzikant. Gitarist om precies te zijn. Conservatorium nog wel en spelend in de band Cartoon. Speelde en speelt veel op bruiloften en partijen o.a. in Hauwert bij Robacher’s Watermolen. Martin is nu alleen in Zuid- Frankrijk om na te denken, welke wendingen zijn leven bij voorkeur moet krijgen. Gelukkig heeft Martin ook een gekraakt wachtwoord van het “geheime” camping netwerk te pakken gekregen. En die heb ik nu dus ook. Nu al nieuwsgierig hoe lang het duurt voor dat de hele camping het weet.