dat is een sappig verhaaltje……..

Elf dagen in een vliegtuig en een bus bij elkaar. Meer dan 30 mensen. Kijken naar wilde dieren. Worden vermaakt met interessante en sappige verhaaltjes. En die mensen bij elkaar maken zo’n reis geweldig.
Frans maakt nog wat aantekeningen om een gebeurtenis te vertellen wat gebeurd is. De ander kijkt naar de foto die net gemaakt is om te zien of wat er gezien is echt wel gezien is. Of niet.

Het thuisfront wordt middels SMS en GSM op de hoogte gehouden van de avonturen (“ik klom op het dak van die bus, pakte mijn geweer, schoot een buffel dood en toen kwam die leeuw pas aanlopen..”).

Aantekeningen worden gemaakt door Ruud van alle te volgen verhalen, maar vooral de onnavolgbare redeneringen van Frans. Ruud lacht zich zelf bijna morsdood. En ik lach mee. Met soms tranen in mijn ogen. Tranen die er in die elf dagen op andere momenten ook waren….

Onze cyber oma neemt ze ook digitaal tegenwoordig. Ik vraag me af of ze ook al aan het twitteren is. Henk bespreekt nog een keer de instellingen van zijn camera met de man die de langste van allemaal heeft. Ja, achternaam, de Lange. Maar ook de langste lens.

Annet klikt ook veelvuldig, maar lacht vooral. Heerlijk. En soms slaapt ze. Kirsten trommelt, Co lacht enthousiast, brult als een leeuw en heeft een heel klein hartje.

Kees, de stille genieter, naast Conny, die als enige liedjes van A tot Z kent. Bouk en Wendy zijn onze super co-reisleiders.

En al die anderen. Samen. Samen een bus vol trots.

Een prachtige reis in een geweldig land. Onze kinderen vertelden daar een indrukwekkend verhaal. Ik vertel je dat ze dat verteld hebben…….